13. Wykrzyknik

13.1.
Nieodmienną część mowy w postaci krótkiego okrzyku wyrażającego uczucia lub wolę mówiącego i niepełniącą w zdaniu samodzielnej funkcji składniowej, a tylko rolę pomocniczą, nazywamy wykrzyknikiem, np. hej.

13.2.
Kolejno: a!, ach!, eh!, uf!, aa!, o, oj, och, ho! ho!, hola, hejże, hurra

13.3.
Np.: (1) Pi, pi! Muu! Bee! Mee! Miau! Hau, hau!; (2) cip, cip! Sio! A kysz! Wio!

13.4.
tik-tak; dzyń, dzyń; skrzyp, skrzyp; kap, kap; brzdęk; trzask

13.5.
Np.: (1) O! Jak miło cię spotkać! (2) Ej! co tutaj robisz? (3) Jejku! Ależ się uśmiałam!

13.6.
Np.: (1) Aj! Ukłułem się w palec! (2) A fe! Co za paskudztwo! (3) Brr… ale zimno! (4) Hi, hi! Ale się uśmiałam! (5) Hurra! Jedziemy na wycieczkę! (6) Mniam, mniam! Co za pyszna kolacja! (7) No, no! Ale ci się udało! (8) Uf! Zmęczyłem się.

13.7.
Np.: ach, och, o; och, a, o; eh, oj, ojej, och; hola, hejże; a fe, fuj; ojej; ojej, jejku, uf

13.8.
Hej, Gerwazy, daj gwintówkę, niechaj strącę tę makówkę.
Ha, hultaju, precz mi z oczu!
O, wy łotry, o, wy tchórze, jutro cały zamek zburzę!
Ale hola, hola, panno! Do tryumfu nie masz prawa.
Hola, ciury! Hej, dworzanie! Dalej za mną, mocium panie!
O, zbrodniarzu! O, przeklęty! Taką piękną niszczysz różę!
Ej, łaskawy mój Rejencie, nie wyzywaj go na cięcie.